Oznakami, po których można rozpoznać Sadguru są: stałe przebywanie w Najwyższym, patrzenie na wszystko i wszystkich jednakowym wzrokiem, niezachwiana odwaga w każdej chwili, miejscu i okolicznościach.
Właściwym guru jest ten, do kogo dostraja się twój umysł. Powinien on być obdarzony spokojem, cierpliwością, umiejętnością przebaczania i innymi cnotami. Powinien posiadać zdolność przyciągania innych chociażby tylko spojrzeniem, tak jak magnes przyciąga metal, traktując wszystkich jednakowo. Ten, kto posiada te cechy, jest prawdziwym guru.
*
Jeśli pragniesz poznać czym jest swarupa (natura, istota) guru, musisz najpierw poznać swoją własną swarupę. Jak może ktoś poznać naturę guru, jeśli nie zna własnej? Jeśli chcesz poznać prawdziwą naturę guru, musisz najpierw patrzeć na cały świat jak na guru rupa (formę guru). Musisz nauczyć się widzieć guru
w każdej żyjącej istocie.
*
To tak jak słoń, który budzi się, widząc lwa w swym śnie. Jeśli słoń obudzi się na skutek zwykłego spojrzenia lwa, jest pewnym, że uczeń przebudzi się z głębokiego snu ignorancji do stanu prawdziwej wiedzy w wyniku obdarzającego łaską spojrzenia guru.
*
Ponieważ sądzisz, że jesteś związany ze swym ciałem, myślisz, że on również związany jest z ciałem i powinien uczynić dla Ciebie coś namacalnego. Jego praca dokonuje się wewnątrz, w sferze duchowej.
*
Ten, kto instruuje żarliwych poszukujących do robienia jeszcze czegoś nowego, nie jest prawdziwym mistrzem. Poszukujący jest już zaangażowany
w aktywność i chce pokoju oraz odpoczynku. Innymi słowy, pragnie on zaprzestania aktywności. Jeśli guru poradzi mu, aby robił coś dodatkowego albo w zamian dotychczasowej aktywności, to czy pomoże mu to w czymś? Taka osoba nie może wyzwolić aspiranta, może tylko wzmocnić jego kajdany.
*
guru istnieje na zewnątrz jak i wewnątrz. Z zewnątrz naciska on na umysł, aby skierował się do wewnątrz. Od wewnątrz przewodzi umysłowi i prowadzi go ku Jaźni. To jest łaska guru. Nie ma różnicy pomiędzy Bogiem, guru i Jaźnią.
Bóg, który zawsze jest obecny, w swojej łasce lituje się nad oddanym wielbicielem i manifestuje mu się zależnie od jego rozwoju. Wielbiciel sądzi, że jest on człowiekiem i spodziewa się relacji jak pomiędzy dwoma ciałami. Lecz guru, będąc inkarnacją Boga, pracuje od wewnątrz, pomagając człowiekowi dostrzec błędy na jego drodze i sprowadza go na właściwą ścieżkę, dopóki nie osiągnie Jaźni wewnątrz.
*
guru jest absolutnie niezbędny. Według Upaniszad nikt oprócz guru nie może przeprowadzić człowieka przez dżunglę intelektu i percepcji zmysłowej.
*
guru nie przynosi realizacji Jaźni. On tylko usuwa przeszkody do jej osiągnięcia. *
Pokój, jedyna rzecz pożądana przez każdego, nie może być osiągnięty w żaden sposób, przez kogokolwiek, w żadnym czasie i miejscu, dopóki nie uzyska się spokoju i ciszy umysłu dzięki łasce Sadguru. Do tego czasu w skupieniu umysłu zawsze poszukuj tej łaski.
*
guru będzie podążał z nim jego własną ścieżką, aby stopniowo, w odpowiednim momencie pokierować go ku ścieżce najwyższej. Załóżmy, że samochód jedzie z najwyższą prędkością. Gwałtowny skręt lub zatrzymanie go, spowodowałyby nieszczęsne skutki.
*
guru nie przebywający w fizycznej formie, będzie kontynuował swój kontakt, pomimo tego, że fizyczna forma zanikła. Jeśli jakikolwiek jnanin (czyt. dżnianin – wiedzący) istnieje w świecie, jego wpływ będzie odczuwalny, a korzystać
z tego będą wszyscy ludzie, nie tylko jego bezpośredni uczniowie.
*
Ujarzmienie tysiąca słoni jest niczym w porównaniu do mocy guru, zdobywającej przybranego w nawyki, słonia naszego ego.
Koniecznym jest: dla Ciebie – starać się, dla guru – pomagać. *
Jeśli będziesz pracował z dostępnym światłem, spotkasz swojego guru, ponieważ on wyjdzie Ci naprzeciw.
*
guru jest niczym innym tylko Jaźnią. Tayumanavar mówi, że Bóg, Jaźń objawia się jako osoba, aby rozproszyć niewiedzę człowieka, tak jak sarna jest używana jako przynęta, aby zwabić w sidła dzikiego jelenia. Musi on ukazać się w ciele, aby zniweczyć u poszukującego pojęcie jestem ciałem.