Dla tego, który świat sansary opuścił , nigdzie radości ani smutku nie ma. On jest zawsze spokojnego umysłu, lśni jakby ciała nie miał.
Dla mędrca, który sam w sobie się raduje, którego serce spokojne jest i czyste -w niczym nie ma rezygnacji, ani w niczym straty. 24.Dla mędrca, którego umysł z natury swej jest pusty, który według upodobania swego działa,zaszczytu ani poniżenia, jak dla zwyklego człowieka, nie ma. 25.Kto taką myślą się kieruje „czyn ten spełnia moje ciało, a nie moje Ja w swej czystej naturze” -ten choć działa, nie czyni nic. 26.Za Życia Wyzwolony czyni tak, jakby prawdy tej nie wyznawał, a jednak nie jest on głupcem. Szczęśliwy, wzniosły promienieje, choć w sansarze wędruje. Asztawakragita, Pieśń XVII Spokój
