Uciekając od swoich konfliktów,
człowiek wymyślił wiele rodzajów medytacji. Ponieważ zrodziły się one z pragnienia,
z woli, z żądzy osiągnięć, przysporzyły nowych
konfliktów i tarć. Takie świadome, rozmyślne usiłowania są zawsze ograniczone przez uwarunkowany umysł, nie mogą więc prowadzić do wolności. Jakikolwiek wysiłek wyklucza medytację.
Medytacja jest kresem myśli. Tylko wtedy otwiera się inny wymiar, poza myślą, poza czasem.
J.Krishnamurti
w marcu 1979 r.
Zrozumienie medytacji pozwala zrozumieć miłość. Nie zależy ona od systemu czy metody, od jakiejkolwiek rutyny. Nie można jej rozwijać myślą. Miłość jawi się w zupełnej ciszy umysłu, gdy w ogóle nie ma doznającego. Aby rozumieć własne myśli i uczucia – od tego zależy uciszenie – trzeba je obserwować bez zadowolenia czy niechęci. Taka obserwacja jest prawdziwa dyscypliną, łatwą i swobodną-nie dyscypliną nakazów i uległości.
J.Krishnamurti
