Przekład Leon Cyboran Śpiewa Pandit Sri S.T. Nagaradż z uczniami Czyta Leon Zawadzki
deśabandhanaś cittasya dharana
III.1. ZWIĄZANIE ŚWIADOMOŚCI Z MIEJSCEM – DHARANĄ
[F.r.] Związanie [zjawiska] świadomości (citta)
z miejscem (deśa) jest to ‘przykucie uwagi (dharana).
tatra pratyayaikatanata dhyanam
III.2. W TYM JEDNOSTAŚĆ PRATJAJI – DHJANĄ
[F.r.] Gdy w tym [miejscu przykucia uwagi] zachodzi jednostajność (ekatanata) pratjaji, to jest kontemplacja (dhyana).
tadevarthamatranirbhasam svarupasunyam iva samadhih
III.3. TA SAMA MAJĄCA JAŚNIENIE SAMEJ TYLKO RZECZY, JAK GDYBY POZBAWIONA SWOJEJ NATURY – SAMADHI
[F.r.] Ta sama (kontemplacja) gdy ma zjawienie się (jaśnienie, nirbhasa) ‘samej tylko rzeczy (arthamatra) – jak gdyby pozbawiona (śunya) swojej natury (svarupa) – jest skupieniem (samadhi).
trayam ekatra samyamah
III.4. TRÓJKA W JEDNYM – SANJAMĄ
[F.r.] Gdy [te] trzy [stany: przykucie uwagi (dharana), kontemplacja (dhyana) i skupienie (samadhi) zostaną skupione (ściągnięte)] w jednym [przedmiocie świadomościowym], to mamy sanjamę (ściągnięcie, samyama).
tajjayat prajnalokah
III.5. POPRZEZ OPANOWANIE JEJ – ŚWIATŁO POZNANIA PRAWDY
[F.r.] Gdy się opanowuje sanjamę, nastaje ‘światło (wizja, naoczność, intuicja) poznania prawdy (prajnaloka).
tasya bhumisu viniyogah
III.6. ZASTOSOWANIE JEJ – NA STOPNIACH
[F.r.] Sanjamę stosuje się (viniyoga) [odpowiednio na coraz wyższych] stopniach [świadomości, lub jogi].
trayam antarangam purvebhyah
III.7. TRÓJKA – WEWNĘTRZNYM CZŁONEM DODATKOWYM W PORÓWNANIU Z POPRZEDNIMI
[F.r.] [Ta] trójka [- przykucie uwagi, kontemplacja i skupienie] w przeciwieństwie do [pięciu] poprzednich [członów dodatkowych, które były pośrednie] stanowi bezpośredni (wewnętrzny) człon dodatkowy (antaranga) [jogi].
tadapi bahirangam nirbijasya
III.8. NAWET ONA – ZEWNĘTRZNYM CZŁONEM DODATKOWYM DLA BEZ ZALĄŻKA
[F.r.] Nawet ta [trójka] jest ‘pośrednim (zewnętrznym) członem dodatkowym (bahiranga) dla [skupienia (samadhi)] ‘bez zalążka (nirbija).
vyutthananirodhasamskarayor abhibhavapradurbhavau nirodhaksanacittanvayo nirodhaparinamah
III.9. POKONANIE I POWSTANIE SANSKAR WYŁANIANIA I POWŚCIĄGNIĘCIA – PRZEMIANĄ POWŚCIĄGNIĘCIA INHERENTHĄ ŚWIADOMOŚCI W MOMENCIE POWŚCIĄGNIĘCIA
[F.r.] Pokonanie sanskary wyłaniania (vyuthana) i powstanie sanskary powściągnięcia (nirodha) jest przemianą (parinama) powściągnięcia (nirodha) inherentną (-anvaya) świadomości (citta) w momencie (atomie czasu, ksana) powściągnięcia.
tasya praśantavahita samskarat
III.10 JEJ POTOK – WYCISZONY OD SANSKARY
[F.r.] Świadomość ma potok (bieg, vahita) [zjawisk] wyciszony (praśanta) z powodu sanskary [powściągnięcia].
sarvarthataikagratayoh ksayodayau cittasya samadhiparinamah
III.11. ZANIK I POWSTANIE STANU WSZECHSŁUŻENIA I JEDNOLITOŚCI – PRZEMIANĄ SKUPIENIA ŚWIADOMOŚCI
[F.r.] Zanik ‘stanu wszechsłużenia (sarvartha) i powstanie jednolitości (ekagrata) – to przemiana (parinama) skupienia (samadhi) świadomości (citta).
tatra punah śantoditau tulyapratyayau cittasyaikagrataparinamah
III.12. W NIM ZAŚ JEDNAKOWA PRATJAJA UCISZONA I POWSTAŁA – PRZEMIANĄ JEDNOLITOŚCI ŚWIADOMOŚCI
[F.r.] Z kolei w tym [skupieniu] pratjaja uciszona (zanikła, śanta) i pratjaja powstała (czynna, zjawiona, udita) są jednakowe (tulya) – jest to przemiana (parinama) jednolitości (ekagrata) świadomości (citta).
etena bhutendriyesu dharmalaksanavasthaparinama vyakhyatah
III.13. PRZEZ TO OBJAŚNIA SIĘ PRZEMIANĘ CECH, OZNAK CZASOWYCH I STANÓW W ELEMENTACH I NARZĄDACH PSYCHICZNYCH
[F.r.] W ten sposób (przez to, etena) objaśnia się przemianę (parinama) cech (dharma), oznak czasowych (laksana) i stanów (intensywności?, avastha) [również] w elementach (w elementy, bhuta) i narządach psychicznych (w narządy psychiczne, indriya).
śantoditavyapadeśyadharmanupati dharmi
III.14. WYCISZONYM, POWSTAŁYM I NIEOKREŚLONYM CECHOM TOWARZYSZY POSIADACZ CECH
[F.r.] Cechom (dharma) zarówno zanikłym (znikłym, wyciszonym śanta), jak i zjawionym (aktualnym, udita) i nieokreślonym (avyapadeśya) inherentny jest (towarzyszy, anupatin) posiadacz cech (podmiot cech, substancja, dharmin).
kramanyatvam parinamanyatve hetuh
III.15. ODMIENNOŚĆ NASTĘPSTW – PRZYCZYNĄ ODMIENNOŚCI PRZEMIAN
[F.r.] Odmienność (anyatva) następstw (krama) jest przyczyną (hetu) odmienności przemian (parinama).
parinamatrayasamyamat atitanagatajnanam
III.16. SANJAMĄ NA TRÓJCE PRZEMIAN – POZNANIE PRZESZŁOŚCI I PRZYSZŁOŚCI
[F.r.] Przez sanjamę (ściągnięcie, samjama) na trójce przemian (parinama) poznaje się (jnana) przeszłość (atita) i przyszłość (anagata).
sabdarthapratyayanam itaretaradhyasat sankarah tatpravibhagasamyamat sarvabhhutarutajnanam
III.17 ZMIESZANIE SŁOWA, ZNACZENIA I PRATJAJI PRZEZ [BŁĘDNE] UTOŻSAMIANIE JEDNYCH Z DRUGIMI; PRZEZ SANJAMĘ NA ROZDZIELENIU TEGO – POZNANIE MOWY WSZELKICH ISTOT
[F.r.] [W zwykłym poznaniu występuje] zmieszanie (sankara) słowa (pojęcia = znaczenia ?, śabda), znaczenia (desygnatu?, przedmiotu?, rzeczy?, artha) i pratjaji na skutek [‘błędnego] utożsamiania (adhyasa) ‘jednych z drugimi (itaretara). Przez sanjamę na rozdzieleniu (pravibhaga) ich [osiąga się] poznanie (jnana) mowy (głosów, ruta) wszelkich istot (stworzeń, bhuta).
samskarasaksatkaranat purvajatijnanam
III.18. PRZEZ UNAOCZNIENIE SANSKARY – POZNANIE POPRZEDNICH WCIELEŃ
[F.r.] [Przez sanjamę] na sanskarze, dzięki [jej] unaocznieniu (saksatkarana) poznaje się (jnana) [swoje] poprzednie wcielenia (żywoty, jati).
pratyayasya paricittajnanam
III.19 PRATJAJI – POZNANIE CUDZEJ ŚWIADOMOŚCI
[F.r.] [Przez sanjamę] na pratjaji (pratyaya) [dzięki jej unaocznieniu] poznaje się (jnana) cudzą świadomość (paracitta).
na ca salambanam tasyavisayibhutatvat
III.20 A NIE Z PODPORĄ, BO NIE MA ONO WYSTĘPOWANIA PRZEDMIOTU
[F.r.] Ale [to poznanie cudzej świadomości] nie jest wraz z podporą świadomościową (salambana), ponieważ nie występuje w nim przedmiot (visaya) [cudzej świadomości].
kayarupasamyamat tadgrahyaśaktistambhe caksuhprakaśasamprayoge antardhanam
III.21. PRZEZ SANJAMĘ NA POSTACI CIAŁA, PO STŁUMIENIU JEGO MOCY JAKO PRZEDMIOTU UJMOWANIA, PO ODDZIELENIU UJAWNIANIA DLA OKA – ZNIKNIĘCIE
[F.r.] Dzięki sanjamie (samyama) na barwokształcie (rupa) ciała (kaya), gdy stłumi się (zatrzyma się, skrępuje się, stambha) jego moc (śakti) jako przedmiotu ujmowania (grahya), czyli oddzieli się (asamprayoga) ujawnianie (prakaśa) [barwokształtu ciała] od narządu widzenia (“oka”, caksus) – następuje niewidzialność (niepostrzegalność, zniknięcie, anardhana) [ciała].
sopakramam nirupakramam ca karma tatsamyamad aparantajnanam aristebhyo va
III.22. KARMAN NATYCHMIASTOWY I POWOLNY; PRZEZ SANJAMĘ NA NIM – POZNANIE KRESU ŻYCIA, LUB Z OMENÓW
[F.r.] Karman jest natychmiastowy (sopakrama) i powolny (nirupakrama); przez sanjamę na nim poznaje się (jnana) kres życia (aparanta); lub z ‘omenów śmierci (arista).
maitryadisu balani
III.23. NA ŻYCZLIWOŚCI ITP. – POTĘGI
[F.r.] [Przez sanjamę na uczuciu] życzliwości (maitri) itp. [osiąga się] potęgi (moce, bala) [tych uczuć].
balesu hastibaladini
III.24. NA SIŁACH – SIŁY SŁONIA ITD.
[F.r.] [Przez sanjamy] na [rozmaitych] siłach (mocach, bala) [osiąga się odpowiednie siły (moc, bala) słonia i inne.
pravrttyalokanyasat suksmavyavahitaviprakrstajnanam
III.25. PRZEZ SKIEROWANIE ŚWIATŁA PRZEJAWU – POZNANIE SUBTELNEGO, UKRYTEGO, ODDALONEGO
[F.r.] Dzięki skierowaniu (skupieniu, nyasa) światła (jasności, aloka) przejawu (aktywności, procesu, pravrtti) umysłu (manas) na [rzecz subtelną, ukrytą lub oddaloną – osiąga jogin] poznanie (jnana) [odpowiednio rzeczy] subtelnej (suksma), ukrytej (oddzielonej [innymi rzeczami], vyavahita) lub oddalonej (odległej [w przestrzeni lub czasie ?], viprakrsta).
bhuvanajnanam surye samyamat
III.26. POZNANIE WSZECHŚWIATA PRZEZ SANJAMĘ NA SŁOŃCU
[F.r.] Przez sanjamę (samyama) na “słońcu” (surya) [jogin uzyskuje bezpośrednie] poznanie (jnana) wszechświata (bhuvana).
candre taravyuhajnanam
III.27. NA KSIĘŻYCU – POZNANIE ŁADU GWIAZD
[F.r.] [Dzięki sanjamie] na “księżycu” (candra) [jogin zdobywa] poznanie (jnana) ładu (porządku, vyuha) gwiazd (tara).
dhruve tadgatijnanam
III.28. NA GWIEŹDZIE POLARNEJ – POZNANIE ICH RUCHU
[F.r.] [Dzięki sanjamie] na Gwieździe Polarnej (Dhruva) [jogin uzyskuje] poznanie ruchu (biegu, drogi, gati) gwiazd (tara).
nabhicakre kayavyuhajnanam
III.29. NA OŚRODKU PĘPKOWYM – POZNANIE ŁADU CIAŁA
[F.r.] [Przez sanjamę] na ośrodku pępkowym (nabhiczakrze, czakrze pępkowej, nabhicakra) [jogin uzyskuje bezpośrednie] poznanie (jnana) ładu (układu, vyuha) ciała (kaya).
kanthakupe ksutpipasanivrttih
III.30. NA STUDZIENCE GARDŁA – USTANIE GŁODU I PRAGNIENIA
[F.r.] [Przez sanjamę] na studzience (kupa) gardła następuje zanik (nivrtti) głodu i pragnienia.
kurmanadyam sthairyam
III.31. NA NADI ŻÓŁWIEJ – STAŁOŚĆ
[F.r.] [Przez sanjamę] na tubie żółwiej (nadi żółwiej, kurmanadi) osiąga się stałość (nieruchomość, sthairya) [świadomości].
murdhajotisi siddhadarśanam
III.32. NA ŚWIETLE GŁOWY – WIDZENIE SIDDHÓW
[F.r.] [Przez sanjamę] na świetle nad głową [uzyskuje się] widzenie (darśana) siddhów (półbogów, siddha).
pratibhad va sarvam
III.33. LUB OD PRZEJAŚNIENIA – WSZYSTKO
[F.r.] Lub dzięki przejaśnieniu (prześwietleniu, pratibha) [jogin poznaje bezpośrednio] wszystko (sarva).
hrdaye cittasamvit
III.34. NA SERCU – WGLĄD W ŚWIADOMOŚĆ
[F.r.] [Przez sanjamę] na “sercu” (hrdaya, lotosie serca)
[osiąga się] wgląd (samvid) w [samą] świadomość
(citta).
sattvapurusayor atyantasamkirnayoh pratyayaviśeso bhogah pararthat svarthasamyamat purusajnanam
III.35. SATTWY I PURUSZY ABSOLUTNIE NIEZMIESZANYCH WSPÓLNA PRATJAJA – DOZNANIEM, BO SŁUŻY KOMUŚ DRUGIEMU; PRZEZ SANJAMĘ SŁUŻĄCĄ SOBIE – POZNANIE PURUSZY
[F.r.] [Gdy w świadomości występuje] niezróżnicowanie (nierozróżnianie, wspólność, aviśesa) pratjaj sattwy i puruszy, które [naprawdę] są absolutnie (atyanta) niezmieszane (asamkirna), [to mamy] doznanie (bhoga), z tej racji, że służy komuś drugiemu (pararthat); przez sanjamę ‘służącą sobie samemu (na własnym celu, svartha) [osiąga się] poznanie (jnana) puruszy.
tatah pratibhaśravanavedanadarśasvadavarta jaynate
III.36. STĄD RODZĄ SIĘ: PRZEJAŚNIENIE, SŁYSZENIE, CZUCIE, WIDZENIE, SMAKOWANIE I POWONIENIE
[F.r.] Od tej [sanjamy służącej sobie samemu] pochodzą: przejaśnienie (prześwietlenie, pratibha), [boskie (divya)] słyszenie (śravana), [boskie] czucie (vedana), [boskie] widzenie (adarśa), [boskie] smakowanie (asvada), [boskie] powonienie (varta).
te samadhavupasarga vyutthane siddhayah
III.37. ONE W SKUPIENIU – SZKODLIWYM DODATKIEM, W WYŁONIENIU – MOCAMI
[F.r.] Te [zdolności, jak przejaśnienie (przeświecenie) i pozostałe] w stanie skupienia (samadhi) [na puruszy] są szkodliwym dodatkiem (upasarga), [natomiast gdy świadomość jest w stanie] wyłonienia (vyutthana) – są mocami jogicznymi (siddhi).
bandhakaranaśaithilyat pracarasamvedanac ca cittasaya paraśariraveśah
III.38. PRZEZ ROZLUŹNIENIE PRZYCZYNY ZWIĄZANIA I DOŚWIADCZENIE PRZEJŚCIA – WEJŚCIE ŚWIADOMOŚCI W INNE CIAŁO
[F.r.] Dzięki rozluźnieniu (saithilya) przyczyny (karana) związania (bandha) [świadomości z ciałem] i doświadczeniu (samvedana) przejścia (pracara) [świadomości z ciała i ewentualnie z powrotem do ciała, jogin może dokonać] wejścia (aveśa) [swoją] świadomością (citta) w inne (para) ciało (śarira).
udanajayaj jalapankakantakadisvasanga utkrantiś ca
III.39. OD POKONANIA UDANY – NIEPRZYLEGANIE DO WODY, BŁOTA, KOLCÓW ITP. ORAZ WYJŚCIE
[F.r.] Dzięki opanowaniu (pokonaniu, jaya) udany (udana) [osiąga się] nieprzyleganie (asanaga) [ciała] do wody, błota, kolców itp. oraz jest [swobodne] wyjście (opuszczenie ciała, utkranti) [w czasie śmierci (gdy zbliża się śmierć)].
samanajayaj jvalanam
III.40. OD POKONANIA SAMANY – OGIEŃ
[F.r.] Dzięki opanowaniu (pokonaniu, jaya) samany (samana) [osiąga się] promienność (ogień, żar, jvalana) [ciała (w ciele)].
śrotrakaśayoh sambandhasamyamad divyam śrotram
III.41. PRZEZ SANJAMĘ NA ZWIĄZKU PRZESTRZENI Z NARZĄDEM SŁUCHU – BOSKA WŁADZA SŁYSZENIA
[F.r.] Dzięki sanjamie (samyama) na związku (sambandha) przestrzeni (akaśa) z ‘narządem psychicznym słyszenia (śrotra) [jogin osiąga] boską (divya) władzę słyszenia.
kayakaśayoh sambandhasamyamal laghutulasamapatteś cakaśsagamanam
III.42. PRZEZ SANJAMĘ NA ZWIĄZKU CIAŁA I PRZESTRZENI I PRZEZ POPADNIĘCIE W STAN LEKKI JAK BAWEŁNA – PORUSZANIE SIĘ W PRZESTRZENI
[F.r.] Dzięki sanjamie na związku (sambandha) ciała (kaya) z przestrzenią (akaśa) i przez popadnięcie w stan (samapatti) takiej lekkości jak bawełny [jogin osiąga zdolność] poruszania się (gamana) w przestrzeni (akaśa).
bahirakalpita vrttirmahavideha tatah prakaśavaranaksayah
III.43 ZJAWISKO NIESZTUCZNE NA ZEWNĄTRZ – WIELKA BEZCIELESNOŚĆ; OD NIEJ – ZANIK PRZYSŁONY PRZEJRZYSTOŚCI
[F.r.] Gdy zjawisko (vrtti) [umysłu] jest niesztuczne (nie wymyślone, niepojęciowe, niefantazyjne, akalpita [i] skierowane na zewnątrz [umysłu], to mamy wielką bezcielesność (mahavideha); dzięki niej następuje zanik (zmniejszenie do minimum, ksaya) przysłony (avarana) przejrzystości (ujawniania [rzeczywistości], prakaśa).
sthulasvarupasuksmanvayarthaavattvasamyamad bhutajayah
III.44. PRZEZ SANJAMĘ NA GRUBYM, WŁAŚCIWEJ NATURZE, SUBTELNYM, INHERENCJI I CELOWOŚCI – POKONANIE ŻYWIOŁÓW
[F.r.] Przez sanjamę na ‘grubej [postaci żywiołów] (sthula), na [ich] właściwej naturze (svarupa), na [ich] subtelnej [naturze, czyli ich przyczynie] (suksma) , ‘na inherentnych [im gunach] (anvaya) i na celowości (służeniu, arthavattva) [jogin osiąga] zwycięstwo (jaya) nad żywiołami (bhuta).
tato ‘nimadipradurbhavah kayasampat taddharmanabhighataś ca
III.45. STĄD POJAWIENIE SIĘ ATOMIZACJI ITD., DOSKONAŁOŚĆ CIAŁA I NIEPRZESZKADZANIE ICH CECH
[F.r.] W rezultacie tego [zwyciężenia żywiołów] pojawia się osiem mocy jogicznych (atomizacja itd., animadi), doskonałość ciała (kayasampat) i nie przeszkadzają (anabhighata) ich (żywiołów) cechy (dharma).
rupalavanyabalavajrasamhananatvani kayasampat
III.46. URODA, WDZIĘK, SIŁA, DIAMENTOWA ZWARTOŚĆ – DOSKONAŁOŚCIĄ CIAŁA
[F.r.] ‘Doskonałość ciała (kayasampat) [polega na tym, że posiada ono] urodę (rupa), wdzięk (lavanya), siłę (bala) i ‘diamentową zwartość (vajrasamhananatva).
grahansvarupasmitanvayarthavattvasamyamad indriyajayah
III.47. PRZEZ SANJAMĘ NA UJMOWANIU, WŁAŚCIWEJ NATURZE, STANIE “JESTEM”, INHERENCJI I CELOWOŚCI – POKONANIE NARZĄDÓW PSYCHICZNYCH
[F.r.] Przez sanjamę na akcie ujmowania (grahana) [ze strony narządów psychicznych], na [ich] właściwej naturze (svarupa), na ‘świadomości “jestem” (asmita), na inherentnych [im gunach] (anvaya) i na ‘celowości (służeniu) [ich dla puruszy] (arthavattva) [jogin osiąga] ‘zwycięstwo nad narządami psychicznymi (indriyajaya).
tato manojavatvam vikaranabhavah pradhanajayaś ca
III.48. STĄD – SZYBKOŚĆ UMYSŁU, STAN BEZ NARZĄDÓW I POKONANIE PRADHANY
[F.r.] Dzięki temu [zwycięstwu nad narządami psychicznymi jogin osiąga zdolność przenoszenia się z ciałem z] szybkością umysłu (manojavatva), ‘stan bez narządów fizycznych (vikaranabhava) i pokonanie (jaya) pradhany (podstawy świata, pradhana).
sattvapurusanyaatakhyatimatrasya sarvabhavadhisthatrvam sarvajnatrtvam ca
III.49. SAMO TYLKO ROZPOZNANIE ODMIENNOŚCI PURUSZY I SATTWY MA ZWIERZCHNICTWO NAD WSZYSTKIMI STANAMI I PODMIOTOWOŚĆ WSZECHPOZNANIA
[F.r.] Samo tylko (matra) rozpoznanie (khyati) odmienności (różności, anyata) puruszy (purusa) od sattwy (sattwa) ma zwierzchnictwo (adhisthartva) nad wszystkimi ‘stanami istnienia (bhava) i ‘stan podmiotu wszechpoznającego (podmiotowość wszechpoznania, sarvajnatrva).
tadvairagyad api dosabijaksaye kaivalyam
III.50. PRZEZ NIELGNIĘCIE NAWET DO TEGO, PO ZANIKU ZALĄŻKU BŁĘDU – KAJWALIA
[F.r.] Dzięki nielgnięciu do (niepragnieniu, bezpragnieniości w stosunku do, vairagya) tego [stanu z poprzedniej sutry], gdy z[a]nikną (ksaya) zalążki (bija) błędu (zła, szkody, dosa), nastaje kajwalia (jedyność, absolutna wolność, kaivalya).
sthanyupa [(ni)]mantrane sangasmayakaranam punar anistaprasangat
III.51. PRZY ZAPRASZANIU PRZEZ WZNIOSŁYCH – NIETWORZENIE LGNIĘCIA I PYCHY Z OBAWY NIE ŻYCZONEGO SOBIE PONOWNEGO PRZYLGNIĘCIA
[F.r.] Gdy kuszą (zapraszają, upanimantrana) [bogowie] zajmujący wysoką pozycję (sthanin), [to] ‘nie [należy] poddawać się (niepoddawanie się, nietworzenie, nieczynienie, akarana) ani pożądaniu (lgnięciu, sanga), ‘ani [popadać (nietworzenie)] w pychę (smaya), aby ponownie (punar) nie nastąpiło niepożądane (anista) przylgnięcie (prasanga) [do świata].
ksanatatkramayoh samyamad vivekajam jnanam
III.52. PRZEZ SANJAMĘ NA MOMENCIE I JEGO NASTĘPSTWIE – POZNANIE ZRODZONE Z ROZRÓŻNIANIA
[F.r.] Poprzez sanjamę (samyama) na momencie (ksana) i jego ‘następstwie [czasowym] (krama) następuje poznanie (jnana) zrodzone z rozróżniania (oddzielania, viveka) [puruszy od gun ?].
jatilaksanadeśair anyatanavacchedat tulyayos tatah pratipattih
III.53. OD TEGO – POSTRZEGANIE EKWIWALENCJI, DZIĘKI NIEOGRANICZENIU ODMIENNOŚCI RODZAJEM, OZNAKĄ I MIEJSCEM
[F.r.] Od tego (tatas) [poznania zrodzonego z rozróżniania, pojawia się u jogina] ‘bezpośrednie poznanie (postrzeganie, pratipatti) dwu ‘ekwiwalencji magicznych (tulya), ponieważ odmienność (anyata) [dwu rzeczy] nie ogranicza się do określenia [różnicy] rodzaju (jati), cech charakterystycznych (laksana) i miejsca (deśa).
tarakam sarvavisayam sarvathavisayam akramam ceti vivekajam jnanam
III.54. TO POZNANIE ZRODZONE Z ROZRÓŻNANIA – WYZWALAJĄCE, MA WSZECHPRZEDMIOT, MA PRZEDMIOT NA WSZELKI SPOSÓB I JEDNOCZESNE
[F.r.] To poznanie (jnana) zrodzone z rozróżniania (oddzielania, viveka) jest wyzwalające (przenoszące na drugi brzeg, taraka), ma wszelki przedmiot (ma wszystko za przedmiot świadomościowy, sarvavisaya), ma przedmiot na wszelki sposób (ma przedmiot pod każdym względem, sarvathavisaya) [poznany] i jest jednoczesne (nie w następstwie czasowym, akrama).
sattvapurusayoh suddhisamye kaivalyamiti
III.55. GDY JEDNAKOWOŚĆ CZYSTOŚCI SATTWY I PURUSZY – TO JEDYNOŚĆ
[F.r.] Gdy sattwa (sattva) osiągnie taką samą czystość (suddhi) co purusza (purusa), to następuje kajwalia (absolutna wolność, jedyność, kaivalya).
KONIEC KSIĘGI TRZECIEJ