Bhagavan podkreślał, że do Samo-urzeczywistnienia należy przyjmować realia cierpień ludzkich i praktycznie zapewniać ulgę zawsze, gdy taką sytuację napotykamy. Jednocześnie wskazywał, że owe działania wspomagające będą duchowo pożyteczne, jeśli dokonywać je będziemy bez żałosnego poczucia, iż ci, którym pomagamy, są mniej szczęśliwi niż ja i dlatego ja jestem taki dla nich dobry.
Ogólnie, problem, co człowiek powinien robić na tym świecie, Śri Ramanę mało interesował. Był zdania, że wszystkie tradycyjne poglądy o słusznym i niesłusznym postępowaniu są tylko mniemaniami umysłu, a kiedy ten – umysł – przestaje istnieć, tracą znaczenie i sens. Dlatego rzadko zajmował się kryteriami etycznymi. A jeśli już zmuszano Go, by się na ten temat wypowiedział, to zazwyczaj omijał temat, stwierdzając, że jedynym „słusznym” działaniem jest odnalezienie ATMANA.
P: Co Bhagavan sądzi o przyczynie cierpienia świata? Jak możemy starać się zmieniać owo cierpienie, indywidualnie lub wspólnie?
M: Bądźcie świadomi ATMANA, poznajcie prawdziwe JA. To wszystko, co jest konieczne.