fragment książki Davida Godmana
BE AS YOU ARE – The teachings of Sri Ramana Maharishi
przekład Leon Zawadzki
Pytanie: Jeśli sahadża samadhi jest najbardziej upragnionym stanem, to nirvikalpa samadhi nie jest konieczne?
Maharshi: Nirvikalpa samadhi jako stan w radża-joga może być pożyteczny sam w sobie, lecz w dżnana-yoga sahadża sthiti [stan naturalny], lub sahadża nischta [przebywanie w stanie naturalnym], samo jest stanem nirvikalpa. W tym stanie umysł jest wolny od wątpliwości, i nie potrzebuje miotać się pomiędzy wariantami możliwości i prawdopodobieństw. Nie dostrzega on żadnych vikalp [różnic] i jest przekonany w Prawdzie, ponieważ czuje obecność Rzeczywistości. Nawet, działając wie, że jest to aktywność – w Rzeczywistości, ATMANIE, Byt najwyższy.
P: Na czym polega różnica pomiędzy głębokim snem, laya [stan podobny do transu, w którym umysł czasowo nie działa] a samadhi?
M: W głębokim śnie umysł jest pochłonięty, lecz niezniweczony, i to pochłonięcie pojawia się ponownie, co może się zdarzyć nawet w medytacji. Natomiast umysł zniweczony pojawić się ponownie nie może. Celem joga jest zniweczenie umysłu i nie dopuszczenie do zanurzenia w laye. W stanie spokoju medytacyjnego czasami pojawia się stan laya, lecz to nie wystarcza. Dla zniweczenia umysłu, stan laya należy uzupełnić innymi praktykami. Niektórzy praktycy wchodzą w yoga-samadhi na skutek banalnej myśli, i budzą się z laya po długim czasie, nadal włócząc tą samą myśl. W tym czasie na świecie zmieniło się nie jedno pokolenie, a taki jogin jeszcze nie zniweczył swojego umysłu. Autentyczne zniweczenie polega na tym, aby nie uznać istnienia umysłu oddzielnym od ATMANA. Poznajcie, że nawet teraz, w tej chwili – umysł nie istnieje. Jakże tego dokonać? Tylko w codziennych aktywnościach, które powtarzają się automatycznie. Poznajcie, że umysł, który z nimi ma do czynienia, nie jest rzeczywisty; jest tylko widmem, wyłaniającym się z ATMANA. Oto jak należy zniweczyć umysł.
P: Czy doświadczającemu nirvikalpa samadhi przeszkadzają zaburzenia fizyczne? Na ten temat mamy z przyjacielem odmienne refleksje.
M: Obaj macie rację, lecz jeden z was ma na względzie kevala, drugi zaś – sahadża samadhi. W obu przypadkach umysł jest pogrążony w błogostan ATMANA, lecz w pierwszym ruchy fizyczne mogą sprawiać obserwującemu kłopotliwy niepokój, ponieważ jego umysł nie został jeszcze całkowicie zniweczony. Jeszcze żyje, i może, jak po głębokim śnie, w dowolnym momencie stać się aktywny. Napełnione wodą wiadro można wyciągnąć ze studni sznurem, do którego jest ono przywiązane. Lecz w sahadża samadhi umysł jest całkowicie pogrążony w ATMANIE, jak wiadro, które zatonęło razem z przywiązanym do niego sznurem, i nie ma już żadnego powodu a nawet możliwości, aby je wydostać na powierzchnię, ku światu. Aktywność człowieka, w takim przypadku, podobna jest do śpiącego dziecka, które ssie matczyną pierś, nie zdając sobie z tego sprawy.
P: Jak więc, w takim stanie, funkcjonować w świecie?
M: Ten, kto przywykł do naturalnej medytacji oraz jej błogostanu, nie opuści stanu samadhi, niezależnie od zleconej mu pracy, oraz myśli, przychodzących mu do głowy. Taką jest sahadża nirvikalpa czyli nasha [całkowite zniweczenie umysłu], natomiast kevala nirvikalpa jest laya [tymczasowa rezygnacja z umysłu]. Znajdujący się w laya samadhi muszą, co pewien czas, powracać do kontrolowania umysłu. Jeśli zaś umysł został zniweczony, jak w sahadża samadhi, to nie pojawi się ponownie. Dowolne działania znajdujących się w tym stanie, są po prostu przypadkowe, i nigdy oni/one nie stoczą się ze swego wysokiego stanu.
Przebywający w kevala nirvikalpa – są jeszcze niezrealizowani i w roli poszukujących. Pozostający w stanie sahadża nirvikalpa podobni są do do płomienia w bezwietrznej przestrzeni lub oceanu bez fal, czyli nie ma w nich jakiegokolwiek ruchu. Dla tych zaś, kto jeszcze tego nie osiągnął, wszystko pojawia się, jako niegodne z nimi.
P: Czy doświadczanie kevala nirvikalpa jest tym samym, co sahadża, nie bacząc na to, że człowiek po kevala znowu opada do uwarunkowań tego świata?
M: Nie ma tutaj ani wznoszącego się, ani opadającego: jeden i drugi są nierealni. W kevala nirvikalpa istnieje jeszcze „wiadro umysłu”, zanurzone w wodę, które może być wyciągnięte w dowolnej chwili. Sahadża przypomina rzekę, wpływającą do oceanu, z którego nie ma powrotu. Dlaczego o to wszystko nieustannie pytacie? Praktykujcie, dopóki sami tego nie doświadczycie.
P: Jaki jest pożytek z samadhi i jakie znaczenie, w tym przypadku, ma myśl?
M: Tylko samadhi może odkryć Prawdę. Myśli narzucają zasłonę na Rzeczywistość, i dlatego może Ona być Poznana wyłącznie w stanie samadhi.
W samadhi istnieje tylko czucie „JA-m JEST”, zaś myśli nie ma. A doświadczanie „JA-m JEST” oznacza BYĆ SPOKOJNYM.
Fragment książki Davida Godmana Be as you are – The teachings of Śri Ramana Maharishi
przekład: Leon Zawadzki
www.ramanadom.org
13 maja 2017