RAMANA MAHARSHI 
w dniu 25 stycznia 1938 r. w Ramanashramam u podnóża Arunachala przeczytał głośno dosłowny przekład krótkiego traktatu Guru Namdeva: FILOZOFIA BOSKIEGO IMIENIA
1. Imię całkowicie napełnia niebiosa, jego dolne warstwy i cały Wszechświat. Któż może powiedzieć, do jakich głębin w dolnych warstwach i do jakiej wysokości w niebiosach ono sięga? Ignorant doświadcza milionów wcieleń w różnorakich postaciach bytu, nie znając istoty rzeczywistości. Namdeva mówi, że Imię jest nieśmiertelne. Form jest bez liku, lecz Imię – jest wszystkim.
2. Imię samo w sobie jest formą; i forma sama w sobie jest Imieniem. Nie ma różnicy między Imieniem a formą. Bóg stał się przejawionym przyjmując Imię i formę. Od tej chwili Imię ustanowiło Wedy – Wiedzę. Wiedz, że nie ma mantry lepszej od Imienia. Namdeva mówi, że Imię to – Sam Keshava [Bóg]. Wiedzą o tym tylko oddani, którzy umiłowali Boga.
3. Wszechprzenikającą naturę Imienia można zrozumieć tylko wówczas, kiedy człowiek pojmie swoje „JA”. Dopóty swoje własne imię nie zostało poznane, nie można pojąć wszechprzenikającego Imienia. Jeśli człowiek zna siebie, wówczas znajduje on Imię wszędzie. Widzieć Imię, różniące się od Nazwanego, jest stwarzaniem iluzji. Namdeva mówi: Pytajcie Świętych.
4. Nikt nie zdoła osiągnąć Imienia praktyką wiedzy, medytacji czy ascetyzmu. Najpierw należy powierzyć siebie Boskiemu Nauczycielowi i uczyć się zrozumienia, że „JA” samo jest Imieniem. Po znalezieniu źródła tego „JA” zanurz swoją indywidualność w ową jedność, która istnieje Sama w Sobie i przebywa poza wszelką dwoistością. To, które znajduje się poza dwaitą (dwoistością) i dwaitatitą (przekraczającą dwoistość), właśnie to Imię nawiedziło [Potrójną] trzy światy.
Imię jest – to sam Para Brahman, gdzie nie ma działania, wywodzącego się z dwoistości.
Po tym, jak Śri Bhagavan wyrecytował ten tekst, do Sali wszedł wędrowny muzyk, który zaczął śpiewać kirtany Tyagaradża w języku telugu. W jednej z pieśni było wyśpiewane: Znajdź źródło dźwięku, który jest transcendentalny (muladhara śiabda), nurkując tak głęboko, jak nurkuje poszukiwacz pereł.
Święty Namdeva (Marathi), Namdeo or Namadeva także Bhagat Namdeo Gurumukhi
(29 października 1270 – 1350) – wybitny średniowieczny mistyk hinduistyczny i poeta indyjski, jeden z klasyków poezji bhakti. Żył i tworzył w Maharasztrze pisząc, jako jeden z pierwszych w miejscowym języku, marathi. Wyznawca lokalnego kultu Withoby z Pandharpuru (jedna z rozlicznych manifestacji Kryszny).
Namdeva jest również bardzo ważną postacią dla sikhizmu, gdyż niektóre z jego utworów znalazły miejsce w Guru Granth Sahib – świętej księdze Sikhów.