W jednym z wywiadów telewizyjnych odpowiadałem na pytanie:

A skąd taka moda na te wszystkie psychoterapie, kursy przystosowawcze, szkoły przetrwania, metodologie szybkiego przyswajania i uczenia się, socjotechniczne metody uzyskiwania sukcesu i robienia kariery, sprawności intelektualnej, fizycznej, społecznej i seksualnej? A skąd się biorą te wszystkie grupy i sekty, które uczą nie myśleć i nazywają to medytacją, no bo rzeczywiście, jak zaczniesz o tym wszystkim myśleć, to zwariujesz. Skąd to się bierze, że nasze dzieci mają w szkołach programy nauczania, które potem muszą odreagować miotając się w delirycznych transach i słuchając ogłuszającej muzyki?
Z jednej strony jest człowiek elity, homo cybersapiens, którego mózg staje się bioelektronicznym gadżetem, ale to on trzyma w ręku techniczną moc cywilizacji, chociażby dlatego, że potrafi ją tworzyć i obsługiwać. Z drugiej strony są masy, które uczestniczą w technologicznych procesach wytwarzania, otrzymując za to względną, nie zawsze godziwą zapłatę. Wśród nich masy ludzi coraz biedniejszych, chociaż nie na tyle, aby umrzeć z głodu. I, w końcu, ogromne rzesze ludzi umierających z głodu, wycieńczenia, na skutek stresu cywilizacyjnego, okrutnych i ogłupiających wojen lokalnych.
Selekcja (słowo brzmi okrutnie, ale dokładnie oddaje to, co się dzieje) dokonuje się nieustająco. Ludzie, którzy nie mogą i nie potrafią nadążyć za elektronicznym Duchem Czasu, są wdrażani do sfery obsługi, gdzie ich mózgi, systemy nerwowe i funkcje żywotne muszą się przystosować do szczególnego rodzaju skupienia, aby utrzymać się w stosownym tempie przemian cywilizacyjnych. Jeśli bowiem okazują się nieprzydatni, to są wyłączani z obiegu energii społecznej. Wszelkie akcje charytatywne są tylko odzewem na krzyk rozpaczy, aczkolwiek ich pożytek polega na tym, że dają jeszcze wielu jednostkom szansę, aby zdążyły wskoczyć do rakiety opuszczającej stare dzieje. I tak dokonuje się bitwa pomiędzy starymi i nowymi czasy, a w gruncie rzeczy pomiędzy prototypem człowieka kosmicznego i odchodzącym w przeszłość homo jeszcze sapiens. Na tej planecie jedni spożytkowali genialne umysły Edisonów i Einsteinów, a tym samym zafundowali sobie sztuczne światło cywilizacji, drudzy zaś patrzą na to z rozdziawioną gębą i narzekają, tęskniąc za środowiskiem naturalnym, którego nie można uratować, bo go już nie ma.
Rzeczywistość Ery Wodnika jest już na ulicach, w zakładach pracy, przy komputerach, rozmawia przez telefony komórkowe, projektuje rakiety i broń masowego rażenia, obsługuje linie technologicznego wytwarzania produktów, klonuje istoty żywe, wymienia informacje, transplantuje organy wewnętrzne, zażywa coraz bardziej wysubtelnione leki nowoczesnej chemiofarmakologii, ingeruje w kod genetyczny człowieka, zapładnia in vitrio, bada procesy starzenia się, narkotyzuje się, urządza orgiastyczne festyny muzyczne, zapełnia stadiony i czci idoli filmu, sportu, technokracji, bogactwa, władzy i seksu.