Jeśli obiektem kontemplacji są subtelne
Tanmatry1 i ich właściwości w powiązaniu z czasem i przestrzenią, to jog osiąga
Savichara Samadhi z rozmyślaniem czyli z rozważaniem. Ten rodzaj Samadhi ma charakter
zwany Sukshma czyli subtelny. Jest to Samadhi subtelniejsze niż Savitarka i Nirvitarka
Samadhi.
Tanmatry są to zasadnicze elementy czyli Suksha Bhutas. Pięć grubych elementów
pochodzi od Tanmatr poprzez proces upięciokrotnienia czyli zmieszania.
W tym Samadhi kontemplacja podnosi się o stopien wyżej niż w poprzednich formach
Samadhi. Jog otrzymuje wiedzę Tanmatr, osiąga panowanie nad Tanmatrami. Otrzymuje
bezpośredni wgląd w subtelniejsze formy obiektów kulminujących w materii pierwotnej
czyli Mula Prakrti.
Słowo "subtelny" oznacza w ogólności przyczynę. Symbolizuje ono
wszystkie przyczynowe zasady jak Tanmatry czyli elementy pierwiastkowe – prymarne, egoizm
czyli Ahankara, Mahat Tattva czyli intelekt oraz Prakrti.
W kontemplacji zawarte są tajemne moce Achitya Shakti. Zwyczajna kontemplacja możliwa
jest poprzez słuchanie lub myślenie o czymś, lecz nawet obiekt, o którym się nie
słyszało ani myślało, może być bezpośrednio poznany dzięki mocy kontemplacji.
Zanika bowiem różnica pomiędzy przyczyną a skutkiem. Wszystkie obiekty materii grubej
są wytworem 26 zasad.
Jeśli jog kontempluje subtelne Tanmatry, wyłączając je z czasu i przestrzeni i
postrzegając je takimi jakie są, to osiąga -kreuje Nirvichara Samadhi bez rozważania i
rozróżniania. Ponieważ czysta Sattva istnieje w umyśle tylko po wykorzenieniu Radżas
i Tamas, jog zażywa wewnętrznego pokoju i zadowolenia Adhyatma Prasada oraz wewnętrznej
Światłości. Umysł osiąga całkowite zrównoważenie.
Saananda Samadhi
Jeśli obiektem kontemplacji jogicznej jest sam sattviczny umysł czyli umysł
pozbawiony Radżas i Tamas, to osiąga Saananda Samadhi czyli Samadhi Pełne
Szczęśliwości. Buduje ono i daje intensywną pogodę ducha. W tym Samadhi nie
pojawiają się grube pierwiastki i pięć elementów. Jog osiąga w tym Samadhi
szczególne wrażenie intensywnej radości.
Asmita Samadhi
W tym Samadhi obiektem kontemplacji jest umysł. Obdarza ono poznaniem Obiektu
Wszystkich Doświadczeń. Jaźn poznaje sama siebie. Pozostaje tylko sattviczny stan ego.
Jog postrzega siebie jako człowieka pozbawionego ciężkiego ciała oraz czuje, że
ma ciało subtelne. Asmita Samadhi prowadzi joga do fundamentalnej podstawy doświadczenia
i wskazuje mu drogę do Wyzwolenia.
Jog czuje Jestem Asmi – czymś innym niż ciało. Doświadcza, że grube,
subtelne i radosne Samadhi nie są najwyższym Samadhi. Znajduje w nich niedoskonałości
i postępując dalej zagłębia się w Asmita Samadhi. Doświadcza świadomości Jaźni –
Asmita. Doznaje uczucia "sytości" i rozwija beznamiętność w jej najwyższej
formie czyli Para Vairagya. Prowadzi to ostatecznie do Asamprajnata Samadhi.
Asamprajnata – Nirbija – Nirvikalpa Samadhi
Jest to najwyższa forma Samadhi. Następuje ona po Vivekakhyati czyli po
ostatecznym rozróżnianiu między Prakrti i Puruszą. Ogien poznania pali wszystkie
zalążki. To Samadhi przynosi Kaivalyę czyli absolutną niezależność. Jest to
kulminacja czyli szczyt Yogi czyli końcowa Prasankhyana, obdarzająca najwyższym,
nieskończonym Pokojem i poznaniem. Jog cieszy się transcendentalną chwałą Jaźni i
jest całkowicie uwolniony od dominacji umysłu. Poczucie wieczności zastępuje poczucie
czasu.
W Asamprajnata Samadhi nie ma Triputi ani Alambana. Sanskary są całkowicie wypalone.
Samadhi to może unicestwić narodziny i śmierć oraz obdarzyć najwyższą wiedzą i
szczęśliwością.
Jog osiągając doskonałość Siddhi w Radża Yoga i wchodząc w Asamprajnata Samadhi
realizuje stan Nirvikalpa, w którym spalaja się wszystkie zalążki – Sanskary i Vasany
– popychające do następnych narodzin. Wszystkie Vrrtis czyli przekształcenia zjawisk
świadomościowych, mające swe źródło w umyśle, zostają opanowane. Zniweczone
zostają wszystkie pięć uciążliwości: Niewiedza – Avidya, Egoizm – Asmita, Miłość
i Nienawiść – Ragadvesha, Przywiązanie do Życia – Abhinivesha. Unicestwione zostają
więzy Karmy.
Asamprajnata Samadhi obdarza największym dobrem – Nisreyasa. Obdarza wyniesieniem –
Abhyudaya. Daje Moksha – wyzwolenie z kołowrotu narodzin i śmierci. Wraz ze zbliżeniem
się mądrości Jaźni znika niewiedza. Wraz ze zniknięciem podstawowych przyczyn,
znikają również ignorancja, egoizm itd.
W Asmaprajnata Samadhi jog widzi bez oczu, smakuje bez języka, słyszy bez uszu,
wącha bez nosa i dotyka bez skóry. Jego Sankalpy2 mogą działać cuda. Po prostu
wszystko, czego chce, zaczyna istnieć.
Ślepiec przebił perłę, człowiek pozbawiony palców przeciągnął przez nią
nitkę, człowiek bez szyi ją nosił, a nie posiadający dotyku wychwalał ją.
W Asamprajnata Samadhi Purusza realizuje swój przyrodzony stan boskiej chwały,
samotności i absolutnej niezależności czyli Kaivalya. Odłączył się on całkowicie
od Prakrti i jej skutków. Odczuwa swą absolutną wolność i osiąga Kaivalya –
ostateczny cel Radża – Yoga. Zniweczone zostały wszystkie klesha karmiczne. Guny, po
wypełnieniu swojego zadania Bhoga i Apavarg, przestają działać. Jog osiąga Wiedzę
Jednocześnie Istniejącą. Przeszłość i przyszłość staja się Teraźniejszością.
Wszystko jest teraz i wszystko jest tutaj. Jog posiada transcendentny czas i
przestrzen . Suma całej Wiedzy Trzech Światów jest pustą łupiną w porównaniu do
nieskon czonej mądrości Joga, który osiągnął Kaivalya. Chwała, chwała tak
wzniesionemu Jogowi!
Powrót Joga z Samadhi
Sikhidhvaya wszedł w Nirvikalpa Samadhi. Trwał nieruchomy jak kolumna. Jego żona
Chudalayi wydała ryk lwa. To nie obudziło go z Samadhi. Następnie potrząsała nim w
górę i w dół. Ciało upadło, lecz nie odzyskało przytomności. Potem skupiła swój
umysł i znalazła w swej jogowej wizji, że w sercu jej Męża pozostało trochę Sattvy,
co wskazało, iż tkwiła tam jeszcze inteligencja ożywiająca ciało.
Jak kwiaty i owoce, ukryte w nasieniu, tak resztki Sattvy – przyczyna inteligencji –
pozostają zawsze w sercu tego, kto przebywa w Samadhi.
Następnie Chudalayi weszła w subtelne ciało króla i wywołała wibracje w tej
części, która zatrzymała resztki czystej Sattvy. Potem powróciła do swego własnego
ciała i śpiewała Pieśni Samaveda. Wtedy Sikhidhvaya wrócił do swej zewnętrznej
świadomości.
Dżiwnamukta budzi się do zewnętrznej świadomości i zewnętrznego postrzegania
obiektów dzięki resztkom czystej Sattvy. U Dżiwanmuktów czyste Vasany istnieją tylko
w postaci spalonego nasienia. Nigdy nie odnawiają się one wraz z nowym wcieleniem. Owe
czyste Vasany łączą się z Sattva Guna i Atmic Dhyana. U Dżiwanmuktów istnieją one
jako Vasany w głębokim śnie. Nawet po upływie tysiąca lat, tak długo, jak istnieje
ciało czyste, Vasany będą ukryte w sercu Dżiwanmuktów i rozpłyną się stopniowo. Z
powodu tych czystych Vasan budzą się Dżiwanmuktowie do postrzegania zewnętrznego
świata.
O, Człowieku! Jesteś otoczony szalonym ogniem Sansary3 i Trzema Ogniami.
Podróżujesz poprzez złowieszczy las Mohy. Tygrysi umysł grozi ci pożarciem. Jesteś
uwięziony przez złoczyńców, sześciu uzbrojonych bandytów: lubieżność, gniew,
chciwość itd. Gryzie cię wąż Asha czyli pożądanie. Znajdź sposób w celu
natychmiastowego uniknięcia takiego losu. Zbliż się do duchowego przewodnika. Służ mu
wiernie i z oddaniem. Bierz od niego duchowe wskazówki i stosuj się do nich dosłownie.
Wyzwól się z niewoli umysłu i materii wchodząc w Nirvikalpa Samadhi.
1 Tanmatra
– element subtelny, subtelna przyczyna, zasada, pryncypium.
2 Sankalpa (samkalpa) – wola (decyzja, postanowienie), wola twórcza, siła
woli.
3 Sansara – dosł. wspólny potok, przepływanie – nie mający początku łan
cuch , potok narodzin i śmierci, ponownych narodzin itd., którego przyczyną jest
karman. S.jest uwarunkowana bytem w ciągle zmieniającym się Wszechświecie, z którego
można się wydostać jedynie podczas życia na ziemi. Wyzwolenie z kołowrotu S. jest
soteriologicznym celem człowieka we wszystkich 3 religiach Indii. Por. Zbawienie.
cdn
www.logonia.org